buhay-buhay
Monday, January 26, 2009
The curious case of Benjamin Button
Wala lang. Napanood ko sya sa pirated dvd. Ganon talaga! Sa panahon ngaun kelangang maging praktikal! Pirated kung pirated! May subtitle pa! Kaya shut up sa mga nagsasabi na pagnanakaw ang pagbili ng pirated! Shut up!
Parang nakailang rewind ako ng movie dahil parang me hinahanap ako talaga. Parang di ko na-feel ang connection namin ni "Benjamin". Ganon lang. Nagwapuhan lang ako kay Brad Pitt. Pero wala na sya sa league ko e. Nakalipas na kung anumang meron kami. Kumbaga nasa "I-remember-the-boy-but-I-don't-remeber-the-feeling-anymore" stage na ako. oh yeah! Timmy Cruz! nyahahah!
Parang nag-eexpect ako ng isang pagbabago sa katauhan ko pagkatapos kung mapanood ang movie. Pero wala. Buti pa ung "Magnifico" kahit ilang ulit kong noodin e nahihipo pa din ako. Pero si Benjamin, hindi man lang nya ako nahipo. Parang lahat ng magaganda nyang lines (lalo na ung payo nya sa anak nya sa last part) e hindi naman nya isinabuhay. Parang he lived and left the world alone. Walang markang iniwan kahit nga napaka-kakaiba ng circumstances ng buhay nya. All along isa lang ang naging consistent kay Benjamin - ang iwanan at mang-iwan. Ang saklap ano?
Ang mas masaklap e ung anak nya na nalaman lang ung istorya tungkol sa ama nya mula sa nanay nyang malapit ng mamatay. Bad trip di ba? E parang baket pa di ba? After mong itago sa akin ang lahat tapos kung kelan ka mamamatay na saka ka magko"confess" sa akin tungkol sa naging buhay nyo ng ama ko? Tapos biglang kang mamatay ng di pa man lang ako nakakapagtanong. Para mo lang akong ibinitin.
Natutunan ko sa movie? Meron naman. Na wag gayahin si Benjamin. Na kahit na anong gaganda pa ng "lines" at "messages" na gusto mong iparating, mas masarap pa ding pakinggan kesa sa basahin lang kapag nasa death bed mo (kahit pa nga mas madrama sana kung nasa death bed mo ipararating. Anyway, sino bang me kelangan ng drama?)
Meron pa akong natutunan - kahit panget ang script pero kilala ang bida e magaganda ang review na lalabas. Ganon naman talaga. Kahit saan applicable ung - nasa nagdadala yan. Kaya keri lang. Maganda ako! Nyahahahh!
¶ 1:49 PM 0 Comments
Parang nakailang rewind ako ng movie dahil parang me hinahanap ako talaga. Parang di ko na-feel ang connection namin ni "Benjamin". Ganon lang. Nagwapuhan lang ako kay Brad Pitt. Pero wala na sya sa league ko e. Nakalipas na kung anumang meron kami. Kumbaga nasa "I-remember-the-boy-but-I-don't-remeber-the-feeling-anymore" stage na ako. oh yeah! Timmy Cruz! nyahahah!
Parang nag-eexpect ako ng isang pagbabago sa katauhan ko pagkatapos kung mapanood ang movie. Pero wala. Buti pa ung "Magnifico" kahit ilang ulit kong noodin e nahihipo pa din ako. Pero si Benjamin, hindi man lang nya ako nahipo. Parang lahat ng magaganda nyang lines (lalo na ung payo nya sa anak nya sa last part) e hindi naman nya isinabuhay. Parang he lived and left the world alone. Walang markang iniwan kahit nga napaka-kakaiba ng circumstances ng buhay nya. All along isa lang ang naging consistent kay Benjamin - ang iwanan at mang-iwan. Ang saklap ano?
Ang mas masaklap e ung anak nya na nalaman lang ung istorya tungkol sa ama nya mula sa nanay nyang malapit ng mamatay. Bad trip di ba? E parang baket pa di ba? After mong itago sa akin ang lahat tapos kung kelan ka mamamatay na saka ka magko"confess" sa akin tungkol sa naging buhay nyo ng ama ko? Tapos biglang kang mamatay ng di pa man lang ako nakakapagtanong. Para mo lang akong ibinitin.
Natutunan ko sa movie? Meron naman. Na wag gayahin si Benjamin. Na kahit na anong gaganda pa ng "lines" at "messages" na gusto mong iparating, mas masarap pa ding pakinggan kesa sa basahin lang kapag nasa death bed mo (kahit pa nga mas madrama sana kung nasa death bed mo ipararating. Anyway, sino bang me kelangan ng drama?)
Meron pa akong natutunan - kahit panget ang script pero kilala ang bida e magaganda ang review na lalabas. Ganon naman talaga. Kahit saan applicable ung - nasa nagdadala yan. Kaya keri lang. Maganda ako! Nyahahahh!
Krisis
Kakalungkot na kasama sa pagtanda ang pagiging nerbyosa. Oo. Ngaun lang ako ninerbyos ng ganito. Umabot sa punto na ipinagpapalit ko ang oras kong ipanonood ko sana ng phineas and ferb sa panonood ng balita. Umabot sa punto na kahit hindi ako umiinom ng kape ay may normal na nerbyos na nananalantay sa aking ugat. At umabot sa punto na pumasok ako ng maaga at iwasang ma-late dahil sa takot na kung sakaling magkaka-leegan sa trabaho e hindi naman ako ang mauuna. Umabot sa punto na natuto akong manermon sa mga tao ko at maghigpit - in short maging "boss-boss-san".
E talaga namang nakakanerbyos ngaun. Kahit saan ang maririnig mo e tanggalan sa trabaho. Parang kahapon lang ang lakas-lakas ng kumpanya tapos eto ngaun, 27th day pa lamang nga 2009 pero usong-uso ang "mass lay-off". Mga kumpanya na nakatayo na ng matagal na panahon sa Pilipinas (pag sinabi kong matagal, ibig sabihin non e mas matanda pa sa akin) pero biglang "poop!" sarado.
Parang sakit na nakakahawa. Epidemia. Ambilis kumalat. Kung ang kumpanyang katabi nyo ay nagbabawas ng tao, malamang next week mahahawa na ung opisina nyo at makikisabay sa uso. Hindi naman nakakapagtaka. Kung may isang kumpanya na nagbawas ng tao, sigurado apektado din ang suppliers ng kumpanya na yan. At wala namang kumpanya na "stand-alone". Lahat yan e may inia-outsource na serbisyo o materyales.
Hindi lang un. Apektado din ang mga boarding house, kainan, laundry at kahit na nga malls e mejo lumuluwag na. Ang humahaba lang talaga e pila sa lotto at pila sa simbahan. Ganon naman talaga. Sa panahon ng krisis, dalawa lang ang malimit takbuhan ng pinoy - ang Diyos at ang "sugal". Ay sya nga pala, sigurado dadami din ang nakawan ngayon. Kahit naman hindi panahon ng krisis e marami na talagang magnanakaw sa pilipinas.
Ang tanong.. anong naghihintay sa atin? sa akin? Pork barrel?!?!?!?! Wahahah!
Ewan ko. Hindi ko din alam e. Sa totoo lang, kahit ako e walang assurance sa trabaho ko. "U can never can tell" sabi nga ni Melanie. Buti na lang at hindi naman nagbibigay ng false hope ung kumpanya namin. At least transparent sila sa information. Gusto ko pa un kesa naman mabubulaga na lang ako na may termination paper sa la mesa ko.
Sa ngayon, ang dapat kong gawin ay manalangin at i-refresh ang pagmamahal ko sa trabaho. Dapat maging masipag, concern at maalaga sa trabaho - ang mga positive descriptions ng pagiging "sip-sip". Dahil sa panahon ngaun, masasabi mo na "pasalamat ka kapag busy ka kasi ibig sabihin non ay may trabaho ka." E teka.... bat hindi ako busy?!?!?!? waaaaaahhhahahahah!
Tae na yan! nakakanerbyos talaga! nyahahaha!
¶ 12:47 PM 0 Comments
E talaga namang nakakanerbyos ngaun. Kahit saan ang maririnig mo e tanggalan sa trabaho. Parang kahapon lang ang lakas-lakas ng kumpanya tapos eto ngaun, 27th day pa lamang nga 2009 pero usong-uso ang "mass lay-off". Mga kumpanya na nakatayo na ng matagal na panahon sa Pilipinas (pag sinabi kong matagal, ibig sabihin non e mas matanda pa sa akin) pero biglang "poop!" sarado.
Parang sakit na nakakahawa. Epidemia. Ambilis kumalat. Kung ang kumpanyang katabi nyo ay nagbabawas ng tao, malamang next week mahahawa na ung opisina nyo at makikisabay sa uso. Hindi naman nakakapagtaka. Kung may isang kumpanya na nagbawas ng tao, sigurado apektado din ang suppliers ng kumpanya na yan. At wala namang kumpanya na "stand-alone". Lahat yan e may inia-outsource na serbisyo o materyales.
Hindi lang un. Apektado din ang mga boarding house, kainan, laundry at kahit na nga malls e mejo lumuluwag na. Ang humahaba lang talaga e pila sa lotto at pila sa simbahan. Ganon naman talaga. Sa panahon ng krisis, dalawa lang ang malimit takbuhan ng pinoy - ang Diyos at ang "sugal". Ay sya nga pala, sigurado dadami din ang nakawan ngayon. Kahit naman hindi panahon ng krisis e marami na talagang magnanakaw sa pilipinas.
Ang tanong.. anong naghihintay sa atin? sa akin? Pork barrel?!?!?!?! Wahahah!
Ewan ko. Hindi ko din alam e. Sa totoo lang, kahit ako e walang assurance sa trabaho ko. "U can never can tell" sabi nga ni Melanie. Buti na lang at hindi naman nagbibigay ng false hope ung kumpanya namin. At least transparent sila sa information. Gusto ko pa un kesa naman mabubulaga na lang ako na may termination paper sa la mesa ko.
Sa ngayon, ang dapat kong gawin ay manalangin at i-refresh ang pagmamahal ko sa trabaho. Dapat maging masipag, concern at maalaga sa trabaho - ang mga positive descriptions ng pagiging "sip-sip". Dahil sa panahon ngaun, masasabi mo na "pasalamat ka kapag busy ka kasi ibig sabihin non ay may trabaho ka." E teka.... bat hindi ako busy?!?!?!? waaaaaahhhahahahah!
Tae na yan! nakakanerbyos talaga! nyahahaha!
Sunday, January 04, 2009
Yari ka!
Ang sarap sana kung kapag meron kang sitwasyon na hindi mo matanggap bigla na lang lalabas si Michael V. tapos sisigaw sya ng: YARI KA!
¶ 12:52 PM 0 Comments
